Onveilige contractoren weren... Of toch maar (even) niet?

Volgens art. 9, § 2, 1° van de Welzijnswet moet een werkgever in wiens inrichting werkzaamheden worden uitgevoerd, de aannemer weren van wie hij kan weten dat deze de bepalingen van de wet betreffende het welzijn van de werknemers en de uitvoeringsbesluiten ervan niet naleeft. Maar wat doe je hiermee als preventieadviseur als de contractormarkt schaars is en het aanbod pover ? Het advies luidt om onveilige aannemers consequent te weren. Blijf trouw aan de gestelde veiligheidsstandaarden en overtuig de collega’s om deze te blijven hanteren, ook in moeilijke situaties. Vertel hen WAAROM je vermelde regels dient te hanteren, ook voor hun eigen welzijn en verantwoordelijkheid. 

Onder invloed van demografische, economische, organisatorische en culturele oorzaken verschraalt de contractormarkt onrustwekkend snel en ontstaat er een enorme leegte in het aanbod. Het werkvolume in bedrijven blijft echter stijgen, de investeringen volgen elkaar in een snel tempo op of bestaande fabrieken breiden uit. Opleveringsdata van shutdowns en projecten blijven rood gemarkeerd omcirkeld op de kalender staan waardoor er druk komt op de ganse organisatie. Hierdoor ontstaat een enorm spanningsveld tussen enerzijds de vragende partijen (Maintenance- en projectmanagers) en aanbieders (hoofd- en subcontractoren) waartussen ondersteunende diensten zoals een aankoopafdeling en preventiediensten gekneld dreigen te raken.

Hierdoor kunnen zich mogelijk op een bepaald punt dilemma's gaan stellen: behouden we onze (hoge) veiligheidsstandaard of zwakken we deze toch wat of om voldoende externe medewerkers binnen te halen? Staan we toe dat niet-veiligheidsopgeleide (sub)contractormedewerkers toegang verkrijgen tot de site? Slaan we de onszelf opgelegde veiligheidsscreening van (sub)contractormedewerkers deze keer maar even over?

Het lijkt aanlokkelijk, zeker als de eigen organisatie het vraagt… Waarom zou ik mijn collega niet helpen? Kiezen voor de "short cut" is een keuze… maar dikwijls één die niet duurzaam is. De FOD WASO geeft zelf aan dat het weren van onveilige aannemers kan gebeuren op basis van volgende criteria:

1. de informatie die de werkgever opvraagt bij de aannemer zelf;
2. de vaststelling dat de aannemer al dan niet beantwoordt aan bepaalde eisen van het bestek;
3. vaststellingen gedaan tijdens vorige aanwezigheden van de aannemer in de inrichting van de werkgever;
4. het feit dat een bedrijf beschikt over een kwaliteitslabel, zoals bijvoorbeeld over het 'VCA'-certificaat (Veiligheid-, gezondheid- en milieuchecklist Aannemers), of over het BeSaCC-attest (Belgian Safety Criteria for Contractors.

Conclusie: eens je van de gestelde veiligheidsstandaard afwijkt, schep je een mogelijk intern precedent waardoor je volgende keer opnieuw moet afwijken. En als het meest ondenkbare gebeurt (een ernstig arbeidsongeval van een (sub)contractormedewerker of erger) moet je jezelf als preventieadviseur ook in de spiegel durven kijken.

Bron

• Marc De Locht - preventieadviseur Contractor Safety Management, senTRAL Nieuws, 21 mei 2019