Mag de arbeidsarts de naam van een covid-positieve werknemer meedelen aan de werkgever?

Mag de arbeidsarts de naam van een covid-positieve werknemer meedelen aan de werkgever? De juridische adviezen verschillen, de Orde der Artsen geeft uitsluitsel. Op 21 januari 2021 verscheen in het Belgisch Staatsblad het Koninklijk Besluit van 5 januari 2021 betreffende de rol van de preventieadviseur-arbeidsarts bij de bestrijding tegen het coronavirus COVID-19. Hierin worden een aantal nieuwe specifieke taken aan de arbeidsarts toegewezen om covid-19 in ondernemingen en instellingen te bestrijden, waaronder het identificeren van hoogrisicocontacten in de ondernemingen.  

Dit wordt ook als dusdanig ingevuld door de arbeidsartsen van de externe en interne diensten voor preventie en bescherming op het werk. Als onderdeel hiervan worden aan de werkgever de namen doorgegeven van de werknemers die bevestigd covid-19 zijn of waarvan dat vermoed wordt. Enkel op deze wijze kan de werkgever de gepaste maatregelen treffen. 

Een vakbondsvertegenwoordiger vraagt of deze informatieoverdracht niet een schending is van het medisch beroepsgeheim, waardoor de arbeidsarts volgens het verslag aan de Koning in ditzelfde KB nog altijd gebonden is. "Dit impliceert dat de persoonsgegevens die de gezondheid betreffen bedoeld in dit besluit, beschermd worden door het medisch beroepsgeheim, en dat er in principe geen overdracht van deze gegevens mag gebeuren buiten dit medisch beroepsgeheim." 

Een juridisch advies stelt dat dit inderdaad een grijze zone is.  

De Gegevensbeschermingsautoriteit (GBA) geeft aan dat de werkgever niet kan eisen dat de werknemer rechtstreeks een Covid-19-besmetting meldt. De werkgever kan wel aan de werknemers vragen om Covid-19-besmettingen vertrouwelijk te melden aan de arbeidsarts. Ook mag een werknemer die een Covid-19-besmetting heeft opgelopen dit vrijwillig aan de werkgever melden. Dit machtigt de werkgever echter niet om deze informatie te verwerken. Deze informatie is een persoonsgegeven in het licht van de GBA en mag in principe niet verwerkt worden. Zo mag de werkgever de identiteit van de besmette werknemer niet meedelen aan de medewerknemers. De werkgever mag daarentegen wel op grond van de vrijwillige mededeling de medewerknemers op de hoogte stellen van een besmetting met het oog de preventie van een verdere verspreiding van het virus, maar hier mag de identiteit van de betrokken werknemer niet bekendgemaakt worden. Dit alles zegt nog niets over een informatieoverdracht van de arbeidsarts naar de werkgever. 

In artikel 3 van het KB staat wel vermeld dat wanneer een werknemer positief getest heeft op COVID-19, en deze werknemer was in de onderneming aanwezig in de dagen voorafgaand aan de afname van de test of het optreden van de symptomen, het de taak is van de arbeidsarts om de hoogrisicocontacten van deze werknemer op het werk op te sporen. Ook dat de arbeidsarts die hoogrisicocontacten een quarantaineattest moet verstrekken (art. 3, eerste lid, 2° van het besluit). Eveneens dat de arbeidsarts ook de werkgever dient te verwittigen zodat deze laatste ervan op de hoogte is welke werknemers in quarantaine moeten gaan en erop kan toezien dat deze werknemers zich houden aan de regels inzake toegelaten werkzaamheden tijdens de quarantaine. 

Een strikte interpretatie van beide wetgevingen echter doet besluiten dat de arbeidsarts wel quarantaineattesten kan (en moet) aanleveren aan de hoogrisicocontacten, maar dat die de werkgever enkel mag inlichten over de genomen maatregelen, dit alles echter zonder de naam van de besmette werknemer te vermelden; noch aan de mogelijke hoogrisicocontacten, noch aan de werkgever. 

De Orde der Artsen stelt echter duidelijk dat een correcte tracing op deze wijze - uiteraard - onmogelijk is. Om deze wettelijke taak te kunnen uitoefenen en voor de werkgever om de nodige maatregelen te nemen, is het essentieel om zowel de identiteit van de besmette werknemer als de identiteit van de risicovolle contacten mee te delen aan de werkgever. Dat blijkt ook uit artikel 3 van het verslag aan de Koning, voorafgaand aan voornoemd koninklijk besluit. Het vermelden van de identiteit van de besmette werknemer en van risicovolle contacten vormt dan ook een wettelijke uitzondering op het beroepsgeheim. In overleg met de arbeidsarts kan de werkgever vervolgens de nodige maatregelen nemen om de verspreiding van het coronavirus in de onderneming tegen te gaan, evenwel zonder de identiteit van de besmette werknemers mee te delen aan andere werknemers. De identiteit van de besmette werknemer kan dus niet worden meegedeeld aan andere medewerkers. 

De arbeidsarts mag dus de naam van een covid-positieve werknemer meedelen aan de werkgever. Maar voor alle duidelijkheid: noch de arbeidsarts, noch de werkgever mag deze naam aan andere werknemers kenbaar maken.